به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت‌الاسلام والمسلمین عیدالکریم بهجت‌پور مدیر حوزه‌های علمیه خواهران در دومین گفت‌وگوی برخط با مدیران، استادان، طلاب، موسسان و هیئت‌امنای حوزه‌های علمیه خواهران، به بیان توضیحاتی در خصوص اقدامات و فعالیت‌های انجام شده در راستای مدرسه‌محوری و رفع کاستی‌ها پرداخت که متن این گفت‌وگو تقدیم خوانندگان می‌شود:
به عنوان اولین سوال لطفاً بفرمایید که اهداف و برنامه های شما برای حوزه‌های خواهران چیست؟
در رابطه با حوزه خواهران بنده چنین تلقی دارم که یک پدیده نورانی است که نهالش را بزرگانی در گذشته کاشته‌اند و در یک دوره ۲۲ سال توانستند شکل لازم را به حوزه خواهران بدهند، اما این راه باید تا زمان سربلندی و بالندگی و پیدا شدن نقش و جایگاه حوزه علمیه خواهران در اجتماع ادامه پیدا کند.
در قرآن هر پدیده نورانی و ارزشمندی که به دنبال رهبری‌های پیامبر شکل گرفته باشد را دارای چهار مرحله رشد و کمال معرفی شده است و پیروان پیامبر از نظر معنوی و انگیزه در تورات معرفی شده‌اند و مجموعه‌ای است که کاملا ظهور و بروز معنویت و اطاعت از خدا در سیمای آن‌ها دیده می‌شود و انگیزه آن‌ها کاملا الهی است و دائما در حالت‌های مختلف بندگی خدا مشاهده می‌شوند و این مثالی است که برای این افراد در تورات زده شده است اما مثال زیبایی نیز در انجیل بیان می‌شود و می‌فرماید: « وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَیٰعَلَیٰسُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ»؛ در انجیل اینگونه مثال زده شده است که این زراعت به‌گونه‌ای است که ابتدا در زیر زمین رشد را شروع می‌کند و هسته را می‌شکافد و قد می‌کشد تا حدی که بتواند از زمین بیرون بیاید، یعنی نشان می‌دهد که این نهال و زارعت شکل گرفته است و مرحله به مرجله رشد می‌کنند تا به استقلال برسند و بتوانند خود را حفظ کند.
پدیده‌ها همواره همینگونه هستند و پدیده‌های وابسته به دین نیز اینگونه رشد می‌کنند، حوزه‌های علمیه خواهران در طول ۲۳ سال گذشته شکل گرفته و در حال حاضر حوزه‌ای داریم با قریب به ۵۰۰ مدرسه در سطح کشور، ستادهای استانی در ۲۸ استان، یک مرکز با عظمت و با افتخار در قم و مراکز دیگری که وابسته به این مرکز مدیریت هستند، اما در فضای فرهنگی و فضای اجتماعی و فضای مذهبی، ما باید نقش خودمان را پیدا کنیم و دیگران نیز باید نقش ما را به رسمیت بشناسند یا با تقسیم کار کنند
حوزه‌های علمیه خواهران باید در کنار حوزه علمیه برادران دیده بشود و تقسیم نقش کند و نقش اجتماعی مناسب خود را پیدا کند و مراجعاتی در حوزه مباجث دینی، مذهبی، تربیتی، مشورتی و ... به سمت حوزه‌های علمیه خواهران لینک شود، این دو قطبی سازی فضای فرهنگی مذهبی و تعیین حوزه خواهران به عنوان مرجع دینی مسائل زنان در کشور کاری است که باید در این دوره مدیریت انجام شود.
بحث رفع‌کاستی‌ها شعاری است که حضرتعالی برای سال ۱۳۹۷ انتخاب کردید و طبیعتا پیگیری‌هایی نیز در این خصوص انجام شده، لطفا در خصوص توضیحاتی بفرمایید؟
حوزه بالنده و سربلند که تعریف شد قاعدتا زمانی که بخواهد طراحی شود باید بتواند خود ارزیابی داشته باشد و وضع خود را با توجه به میدانی که می‌خواهد وارد شود مطالعه کند، احیانا اگر یک سلسله ابزار، امکانات، روش‌ها و رویه‌ها در دوره شکل گیری اتفاق افتاده است و الان باید از آن‌ها گذشت و نسبت به آن‌ها یک بازنگری و ارزیابی صورت گیرد و نو سازی شروع شود.
ما در حوزه بالنده دوگام را تعریف کردیم، گام اول این است که باید کاستی‌هایی را که همه به توافق می‌رسیم، مرتفع کنیم و دست و پای خودمان را از این غل و زنجیرهایی که زمانی ممکن بود ابزار حرکت باشند آزاد کنیم و این‌ها را اصلاح کنیم تا بتوانیم حرکت سریع‌تری را با شتاب بیشتری برای این مرحله شروع کنیم، پس از این مرحله نیز باید برای ایفای نقش بایسته حوزه‌های علمیه خواهران در کشور و فضای بین‌الملل اقداماتی انجام شود. پس گام اول به رفع کاستی‌ها و گام دوم نیز به طراحی مدل حوزه بالنده اختصاص پیدا کرد.
برای اینکه بتوانیم این کاستی‌ها را رفع کنیم، ۳۳ کاستی دانه درشت و اساسی را شناسایی کردیم که محصول آسیب شناسی در سال‌های ۹۶ و 97 بود و بنا را بر این گذاشتیم که این مسائل و کاستی‌ها شناسایی شود و این کاستی‌ها را پس از بررسی در معاونت‌ها، با استفاده از فضای مجازی ۳۳ کمیسیون با حضور استادان، مدیران، طلاب و ... تشکیل شد و نظرخواهی از این افراد صورت گرفت.
مسئله اصلی این است که ما یک خانواده هستیم و بنده یکی از پیام‌هایی را که در کوثرنت به طلاب گفتم، این است که ما حوزه‌های علمیه خواهران را یک خانواده می‌دانیم و همه باید مشارکت داشته باشیم چراکه نظام حوزه تصمیم‌گیری از بالا و عمل و اجرا از اجزای پایین نیست، نظام حوزه به این صورت نیست بلکه نظام حوزه استوانه‌ای است، نیروهای بسیار متفکر و توانا در سراسر این کشور توزیع شده‌اند و توزیع این افراد به دلیل جایگاه علمی نیست بلکه به دلیل احساس نیازی است که در مناطق مختلف وجود دارد؛ یک شخصیت توانا در نقطه‌ای کشور خدمت بزرگی می‌کند که تجربه، فضل و تاثیرگذاری بسیار زیادی دارد.
بهترین مدل مدیریت در اینگونه فضاها، مدل تصمیم‌سازی از پایین و تصمیم‌گیری در لایه‌های مختلف است، یعنی هم باید نظام تصمیم‌گیری توزیع شود و هم باید نظام تصمیم‌سازی در تمام این بدنه استوانه‌ای شکل بگیرد
به فضل پروردگار یکی از اموری که اتفاق افتاده است و همه ما از این مسئله بسیار مهم خوشحال هستیم، همین تصمیم‌سازی در بدنه حوزه‌های علمیه خواهران است
ما ۳۳ مسئله و کاستی را در فضای مجازی مطرح کردیم و گروه مختلف مشارکت کردند و کارشناسای مرکز مدیریت نیز در این کمیسیون‌های مجازی حضور داشتند و بسیار تلاش کردند و مشارکت بسیار خوبی انجام شد و در اجلاسی برگزار شد که به رغم تازگیبسیار فاخر بود، در این اجلاس ۱۱ کمیسیون شکل گرفت و سخنرانی‌ها تقریبا به حداقل رسید و تنها در حد ضرورت بود؛ در کمیسیون‌ها مدیران محترم مدارس با مسؤولان مرکز حضور داشتند و دوباره پیرامون این ۳۳ اشکال و کاستی گفت‌وگو کردند و در نهایت پیشنهاهای روشنی برای اجرا و بخشنامه شدن بیان کردند و الان نیز در حال انجام آخرین امور تصمیم‌گیری هستیم و انشالله تصمیمات به مدارس ابلاغ خواهد شد
لطفا در خصوص مصادیق کاستی‌ها نیز توضیحاتی ارائه بفرمایید.
در ابتدا باید بگویم که نشریه نمای حوزه کار بسیار خوبی انجام داده است و در شماره‌ای که اخیرا منتشر شده، گزارش ۱۱ کمیسیون درج شده است و من از روابط عمومی تشکر می‌کنم
ما در همه حوزه‌های آموزش، پژوهش، فرهنگی و ... کاستی‌ها و مشکلاتی را شناسایی کرده بودیم و کمیسیون‌های یازدهگانه به تمام مسائل ورود پیدا کردند و پیشنهاداتی را در اختیار ما گذاشتند.
در خصوص سوال، مصادیق برخی از مشکلات و کاستی‌ها را به ترتیب اولویتی که دز ذهن دارم بیان می‌کنم:
مسئله اول این بود که اعلام کردیم که ۱۹۰ واحد آموزشی باید مطابق تصمیم شورای سیاست‌گذاری اجرا شود و هیچ تکلیف آموزشی و پژوهشی و فرهنگی زائدی در حوزه نباید وجود داشته باشد، کاستی بسیار بزرگی که داشتیم این بود که ما ۲۵۰ تا 260 واحد آموزشی در حوزه خواهران اجرا می‌شد چراکه در بخشی از یک ساعت مشخص به پژوهش و بخشی نیز به فرهنگی اختصاص داده شده بود و این این ساعت اینگوه پر می‌شد یعنی طلاب در ۵ ساعت حضور در مدرسه برنامه آموزشی داشت و ما اعلام کردیم که نظام آموزش ۱۹۰ واحد است و ۶۰ واحد با کاهش پیدا کند و آن یک ساعت کارویژه‌ای دارد که رعایت نشده است
خوب در این شرایط سوال پیش می‌آید که معاونت فرهنگی و پژوهش چه کاری باید انجام دهند در پاسخ باید بگویم زمانی که حوزه خواهران ۱۹۰ واحد طراحی کرد، بخشی از این ۱۹۰ واحد فرهنگی بود یعنی اخلاق اسلامی، قرائت قرآن، تفسیر قرآن، تحیلیل سیاسی و ... از فعالیت‌های معاونت فرهنگی است و اگر معاونت فرهنگی بنا دارد که نقش فرهنگی خود را به خوبی ایفا کند، باید این واحدهای درسی را اصلاح کند و اگر نیاز به تغییراتی دارد تغییزات را اعمال کند، معاونت فرهنگی مرکز نباید به بیشتر از این کار مستقیم در مدرسه طمع داشته باشد
در پژوهش نیز به همین صورت است، ما در پژوهش حدود ۳ واحد مهارت‌های پژوهش، ۴ واحد پایان‌نامه و تحقیق پایانی و ۲ واحد نیز روش نویسندگی تعریف کردیم و این ۹ واحد در اختیار پژوهش قرار دارد و پژوهش اگر حرفی با طلاب در سطح کشور دارد باید از طریق این ۹ واحد حرف خود را بزند
احتمال بازنگری و کاهش یا افزایش تعداد واحدهای پژوهش و فرهنگی وجود دارد؟
بله اما این مسئله برای حوزه بالنده است و همانطور که گفته شد الان در حال رفع کاستی‌ها هستیم.
در خصوص یک ساعتی که به کارویژه اختصاص داده شده است، برای این است که طلاب مباحثه کنند چراکه یکی از سنت‌های رایج حوزه‌های علمیه مباحثه است و زمان باید برای این سنت اختصاص پیدا کند در غیر این صورت حوزه تبدیل به یک مدرسه می‌شود پس این یک ساعت در وهله اول برای مباحثه و در وهله دوم برای فوق‌برنامه‌هایی است که مدیر و معاونان مدارس تشخیص می‌دهند؛ مدیر و معاونی که زمانی برای فوق‌برنامه‌های نداشته باشد، چگونه می‌تواند انتظارات محیطی خود را تأمین کند بنابراین این یک کاستی بزرگ است و در همین جا نیز یک کاستی دومی مشخص در خصوص بودجه‌های مرکز مدیریت مشخص شد، بودجه‌های مرکز مدیریت محدود است اما چگونگی توزیع این بودجه بسیار اهمیت دارد؛ ما می‌توانیم اولویت اول را مرکز مدیریت و برنامه مرکز از جمله برگزارهای جشنواره‌ها، اجلاس‌ها، مسابقات و ... قرار دهیم و مقداری بودجه نیز به استان بدهیم و مدارس اولویت سوم قرار گیرد و باتوجه به اینکه مرکز مدیریت همواره از ۱۰۰ درصد بودجه، حداکثر ۷۰ درصد از بودجه مصوب را دریافت کرده است، یک ریال هم به مدارس پرداخت نمی‌شد و این کاستی بسیار بزرگی است؛مدیران مدارس در میدان حضور دارند و به صورت مستقیم با مسائل و مشکلات درگیر هستند به همین دلیل می‌دانند که طلاب چه نیازها و کمبودهایی دارند و می‌توانند فعالیت‌هایی انجام دهند که جامعیت داشته باشد و همه طلاب را شامل شود بنابراین نباید دست مدیران مدارس خالی باشد، بار مالی فعالیت‌های ما را در غالب موارد موسسان و هیئت امنا نمی‌توانند بکشند و در این شرایط مرکز مدیریت نیز بودجه‌ای به مدارس اختصاص نمی‌داد، تدبیری که ما در این زمینه انجام دادیم و نگاه مدرسه‌محور که مطرح کردم این بود که هزینه‌کردها باید از مدرسه شروع شود و ما باید در اختیار مدیران مدارس پول بگذاریم تا بتوانند برنامه‌های خود را در مدرسه اجرا کند و این کاستی بسیار بزرگی بود چراکه اگر پول و اعتبار نباشد، ایده‌های خوب به تدریج پژمرده می‌شود و تیم مدرسه به یک جمعیتی تبدیل می‌شود که صرفا مجری دستورها و فرامین و طرح‌های مرکز هستند و ما این کاستی را رفع کردیم و گفتیم بودجه از پایین هزینه شود
زمانی که ما می‌خواهیم به مدرسه میدان دهیم، چند مشکل وجود دارد: ۱- مدیران مدارس دائما به دلیل تغییر هیئت‌های امنا یا دلایل دیگر تغییر می‌کردند و ما دچار یک عدم ثبات در مدرسه بودیم و این نیز یک کاستی و مشکل بزرگ است چراکه تیم و کادر تربیتی مدارس باید ثابت باشند و اطمینان خاطر به فعالیت‌های خود داشته باشند
ما در کمیسیون‌ها بررسی کردیم که نسبت میان هیئت‌امنا با مدیران مدارس چقدر و چگونه باید باشد، هیئت امنا به چه میزان در تغییر و تحول مدرسه باید سهم داشته باشند، ترکیب هیئت امنا باید چگونه باشد که بتواند نقش خود را به خوبی در مدرسه ایفا کند، در مسئله جابجایی مدیران و تثبیت نیروها چه اتفاقی باید بیفتد و در نهایت همه این مسائل طراحی شد و حتی درجه‌بندی نیز صورت گرفت یعنی نسبت میان هیئت‌امنا و مرکز مدیریت را تسهیم کردیم و مشخص کردیم که هیئت‌امنا تا چه حد می‌تواند در جابجایی‌ها ورود پیدا کند، باید نیروهای ما تثبیت شوند حالا ممکن است از مدیریت به معاونت تغییر پست دهد اما نباید نیروهای خود را کنار بگذاریم و این کار اشتباهی است.
در برخی موارد ممکن است تیم ما در مدرسه از نظر مهارتی و سواد علمی به دلیل شرایط محیطی و ... پایین باشد و این کاستی بزرگی است که به عنوان مثال مدیر یک مدرسه سطح ۲ خودش مدرک سطح ۲ داشته باشد به همین دلیل ما برای بورسیه شدن این دسته از مدیران فکر و برنامه‌ریزی کردیم تا در عین حالی که این افراد کارمند و مشغول فعالیت هستند، مشغول ارتقا دانش و رشته خود شوند البته این مسئله پس از تثبیت و در زمانی که که مشخص شود مدیر مدرسه مورد توافق ما و هیئت‌امنا است، محقق می‌شود
ما در حوزه بالنده بخش قابل توجهی از توان خود را به سمت طراحی رشته‌های سطح ۳ و سطح ۴ خواهیم گذاشت؛ حوزه تاثیرگذار تنها حوزه سطح ۲ نیست بلکه حوزه سطح ۲ تنها می‌تواند در بخش عمومی کشور تاثیرگذار باشد و حوزه باید بتواند نقش خود را در لایحه‌ها و مشاوره‌های تخصصی پیدا کند، به همین دلیل ما باید در این بخش رشد کنیم و پیش شرط تحقق این مسئله این است که تیم ما از نظر دوره‌های تحصیلی رشد کنند لذا ما باید به این افراد بورسیه می‌دادیم، این مسئله در اجلاس طراحی شد و نسبت به رشد کادر تدبیر شد و حتی در خصوص این مسئله که این افراد در عین حال که مشغول کار هستند باید تدریس نیز بکنند و حتی ممکن است نیاز باشد برخی دروس را به صورت مجازی پشت سر بگذارند، میان معاونت آموزش و مرکز آموزش‌های مجازی جلساتی گرفته شده است و تدبیر شده است تا مجموعه‌ای که به صورت بورسیه پذیرفته می‌شوند رفت و آمدهای کمی داشته باشند.
زمانی که ما بررسی کاستی‌ها را از مدرسه شروع می‌کنیم، می‌بینیم که باید برای کادر مدارس و استادان در مدرسه اتفاقات زیادی بیفتد تا قابلیت‌ها و توانایی‌ها افزایش پیدا کند
مسئله بزرگ و کاستی واقعا بزرگ در حوزه این است که ما استقلال حوزه را در بخش مالی نتوانیم تأمین کنیم، بنای حوزه همیشه بر این بوده است که در خدمت موسسین و هیئت‌های امنا باشد، چشم امید حوزه‌های علمیه به هیئت‌امنا، موسسان و دل‌هایی پاکی است که در حوزه سرمایه‌گذاری می‌کنند و این مسئله‌ای است که باید توسعه پیدا کند، در کنار اینکه تصمیم‌گرفته شده است تا هیئت‌های امنا و موسسین بخش خوبی از وقت خود را برای جذب سرمایه‌ها بگذارند، گروه‌های خیرین باید توسط مدیران مدارس تشکیل شوند و از خیرات استفاده شود که بسیار در حوزه‌های علمیه خواهران پر جاذبه است اما ما باید به سمت منابع پایدار حرکت کنیم، یعنی فرض کنید که اگر ما ۱۰۰ میلیارد در سال برای برنامه‌ها دریافت می‌کنیم بتوانیم سالی ۱۰ میلیارد منبع پایدار درونی شکل دهیم تا ۱۰ درصد از وابستگی حوزه به بودجه دولت تقلیل پیدا کند
در حال حاضر براساس شماره‌ای از مجموعه منابعی که خیرین و واقفین در اختیار ما گذاشتند، ما حجم قابل‌توجهی از امکانات را به ما هدیه کردند اما این امکانات درست مدیریت نشده است و باید درست مدیریت شود یا با تجمیع برخی از سرمایه‌ها، فرصت‌های درآمدزایی ایجاد شود، مدارس ما فرصت‌هایی دارند که می‌توانیم برای آن‌ها منابع پایدار ایجاد کنیم، ما می‌توانیم دبیرستان‌های غیرانتفاعی خواهران تاسیس کنیم و حتی از همین مدارس، طلبه‌های آینده را تربیت کنیم و اگر به خوبی این کار مدیریت شود می‌توانیم به تدریج خودمان را در این بخش پیدا کنیم و ظرفیت‌هایی که داریم را بالفعل کنیم و جامعه نیز حوزه مستقل را دوست دارد.
اگر ما بتوانیم در ۵۰۰ مدرسه علمیه خواهران کشور، مهدکودک‌های استاندار و اسلامی راه‌اندازی کنیم، بدون تردید از این مهدهای کودک استقبال خواهد شد، اگر بتوانیم باشگاه‌های ازدواج و سالن‌های ازدواج را ایجاد کنیم تا مردم بتوانند یک شادی مفرح اسلامی را تجربه کنند، حتما مورد استقبال خواهند بود.
افراد متدین از حوزه‌های علمیه انتظار دارند که دولتی نباشند، البته حوزه کمک‌های دولت را خواهد پذیرفت چراکه همه دولت‌های اسلامی برای گسترش امر دین به حوزه‌ها کمک می‌کنند اما نباید حوزه محتاج باشد، حوزه باید راه خود را برود و بر دوش تدین مردم و ارادت‌های مردم پیش برود و متدینین اگر حوزه‌ای را با این ویژگی‌ها ببینند به این حوزه دل می‌بندند و این حوزه را فرادولتی و آزاد می‌بینند و حوزه می‌تواند تشخیص خود را به راحتی بیان کند و این راه درست حوزه است، ما چاره‌ای جز این که به تبرعات و وقف مردم برگردیم، نداریم و این‌ها بن‌مایه سربلند حوزه‌های علمیه است و ایجاد منابع پایدار حرکتی است به این سمت و ما باید افتحار و آرزو کنیم که یک حرکتی را شروع کنیم که سالانه میزان نیازمان را به بودجه‌های دولتی تقلیل دهیم اگرچه ممکن است دولت به علت پاسداشت زحمات حوزه در بسیاری از رفع نیازهای نظام یا به دلیل اینکه تمایل دارد از دین و فعالیت‌های دینی به عنوان وظیفه حاکمان اسلامی، جا نماند وظیفه خود را در اهدا انجام دهد.
دین یکی از ابزار بسیار مهم نظم اجتماعی و عامل تعادل روابط اجتماعی است و دولت‌ها برای اینکه بتوانند آرامش را برقرار کنند و اهداف و برنامه‌های خود را همراه آرامش خیال و امینت انجام دهند نیاز به دین دارند، البته منظور این نیست که دین ابزار است ولی دین باید در میان مردم باشد تا آن‌ها بتوانند کار خود را انجام دهند؛ دشمن در حال حاضر تمام تلاش خود را انجام می‌دهد تا اعتماد مردم به نظام، دولت و نهادهای نظام سلب شود و زمانی که این اعتماد سلب شد، آمریکا در همین شرایط خروج از برجام را مطرح کرد و مجددا کشور را تحریم کرد و با شوکی که به مردم وارد کرد، بخشی از مردم که اعتمادشان به تدبیر نظام سلب شده بود، شروع کردند به بانک خصوص ایجاد کردند، یعنی تمام سکه‌ها، ارزها، خودروها و ... موجود در بازار توسط مردم خریداری و در خانه‌ها انبار می‌شود و مسائلی از این دست جامعه را به سمتی می‌برد که تدبیرهای نظام به نتیجه مناسب نرسد و این نیازی است که دولت‌ها به یک شبکه‌ای دارند که آن شبکه بتواند مردم را در بخش اجتماعی نگه‌دارد و این شبکه توسط حوزه‌های علمیه نگه‌داشته می‌شود و حمایت‌های دولت به این دلیل است اما در عین حال حوزوی‌ها نباید چشم به دولت‌های داشته باشند بلکه باید راه خود را ادامه دهند و وظیفه همه ما این است که این کاستی را رفع کنیم بنابراین بحث منابع پایدار برای رفع یک کاستی بزرگ در حوزه‌های علمیه خواهران مطرح شده است
پس در مدارس باید اتفاقات بسیار زیادی برای رفع کاستی صورت گیرد و انشالله همه نشریه نمای حوزه را مطالعه و مطالب را دریافت کنند، به نظر می‌رسد که در مجموعه تلاش‌هایی که در استان‌ها صورت می‌گیرد باید یک بازبینی ماموریت‌ها صورت گیرد و همکاران در مدیریت‌های استانی باید نقش خود را جدی‌تر دنبال کنند و در مسئله انتخاب استادان، توزیع بودجه‌های عمرانی، توزیع بودجه مدارس، گسترده‌سازی فعالیت‌های فوق‌برنامه در سطح مدارس و.. جدی‌تر عمل کند، مدیریت‌های استانی در این شرایط یک مرکز مدیریت کوچک شده هستند و باید با جدیت مسائل را رصد کنند.
نکته مهمی که باید عرض کنم این است که، تمام تلاش ما بر این خواهد بود که در این فرایند حتی یک نیرو تعدیل نشود، حوزه‌های علمیه خواهران سازمان مستقل است و ما در حال تغییر کارکردها هستیم و انقدر کار داریم که از تمام این ظرفیت استفاده کنیم، البته ما مشکلات مالی داریم و به طور طبیعی با چالش‌هایی مواجهه هستیم اما اراده حقیر این است که در بخش‌های مختلف تا جایی که ممکن است صرفه‌جویی کنیم تا ارتباط همکاران با حوزه‌های علمیه خواهران قطع نشود، البته ممکن است ماموریت‌ها و وظایف تغییر پیدا کند اما تیم ما تا جایی که ممکن باشد سازمان از نظر نیروی انسانی تغییر نخواهد کرد.
ما در شرایط فعلی شرم می‌کنیم که دل خانواده‌ای را بلرزانیم و جوانی را بی‌جهت از کار کنار بگذاریم و واقعا این مسئله را مناسب نمی‌دانیم بلکه باید هنر داشته باشیم تا کارها و وظایف به صورت صحیح تعریف کنیم و ما به دنبال این مسئله هستیم.
قطعا ما باید این راه را ادامه دهیم و به همکاران نیز گفته‌ام که کمیسیون‌های فضای مجازی را مجددا برای مسائل جزئی‌تر تشکیل دهند، اما تمرکز ما از ابتدای مهر بر اجرایی کردن برنامه‌ها متناسب با رفع کاستی‌ها است، ما در این دوره احتمالا با بی‌نظمی و چالش‌هایی مواجه خواهیم شد، زیرا در مقام اجرا تزاحم‌ها و درگیری‌هایی به‌وجود خواهد آمد و این مسائل کاملا طبیعی است و ما از ابتدای مهر با یک سلسله بهم‌ریختگی مواجه می‌شویم و تا حدود ۴ ماه باید برای اجرایی شدن این تصمیم‌ها و رفع آسیب‌هایی که در حین اجرایی کردن ضوابط مربوط به رفع کاستی‌ها ایجاد خواهد شد متمرکز شویم و انشالله پس از اتمام این چند ماه و از اوایل اسفند ماه سال جاری برای حوزه علمیه بالنده برنامه‌ریزی خواهیم کرد.
باتوجه به اینکه حدود ۲۰ سال از فعالیت‌های حوزه‌های علمیه خواهران می‌گذرد برای حضور بانوان در عرصه‌های اجتماعی چه برنامه‌هایی دارید و چه اقداماتی در این زمینه قرار است صورت گیرد
بحث حوزه بالنده به همین منظور مطرح شده است تا ما بتوانیم نقش خود را ایفا کنیم و در حال حاضر نیز مرکز مطالعات مربوط به دانش‌آموختگان شکل گرفته است و سعی کردیم در بخش دانش‌آموختگان یک سلسله هماهنگی‌ها را در خارج از حوزه رقم بزنیم و مدیران استانی و مدیران مدارس پیرو هماهنگی اقدام کنند
شعار اصلی ما اثرگستری اس، ما به دنبال اشتغال نیستیم بلکه ما به دنبال اثرگستری حوزه هستیم، اثرگستری یعنی این که این ظرفیت باید نقش خود را در فضای فرهنگی و اجتماعی کشور پیدا کند و برای اینکه این نقش، نقش گسترده‌ای باشد بای دهمه فرصت‌ها شناسایی شود و هماهنگی‌های صورت گیرد و این ظرفیت به همه مراکز تزریق شود و این کاری است که ما باید انجام دهیم.
حوزه اگر نتواند فرصت‌ها را شناسایی و میدان فرصت را اشباع کند، حوزه موفقی نخواهد بود.
انتظار شما از طلاب، استادان، مدیران مدارس، مدیریت‌های استانی و مجموعه حوزه‌های علمیه خواهران چیست؟
آغاز سال تحصیلی یک حس انرژی و یک احساس توانمندی برای ورود به کار با عظمت در همه ما ایجاد می‌کند من در پیام مکتوب آغاز سال تحصیلی با طلاب و استادان و مدیران صحبت خواهم کرد.
خواهران من، دختران من و کسانی که کمر همت را بسته‌اید تا در فضای تعلیم و تربیت حوزه تحصیل کنید، چه افرادی که تازه وارد حوزه شده‌اید و چه افرادی که از سال‌های گذشته در خدمت شما هستیم، بزرگترین سرمایه ما برای تحول خود و دیگران، تحول در دانایی است؛ دانایی اگر اتفاق بیفتد و بتوانیم پرده‌ای از جهالت را کنار بزنیم و پرده‌ای از بینش درست به پدیده‌ها را در خودمان و دیگران افزون کنیم، در این صورت است که به اهداف خود خواهیم رسید.
پایه تحول بر رفع جهالت است، جهالت پرده‌هایی است که نمی‌گذارد که حقایق را آن‌چنان که هست ببینیم، جهالت موجب می‌شود که دانایی‌هایمان نیز ناقص بشود، مهمترین مسئله در دانش رسیدن به بینش است و باید در تعلیم و تربیت به دنبال اصلاح بینش باشیم.
بینش به این معنا است که فضا را روشن ببینیم و پرده جهالت را نسبت به هستی،وضع فعلی، آینده و گذشته کنار بزنیم، وقتی جهالت برطرف شود، دانایی‌ها در جای مناسب خرج خواهد شد و در این زمان است که متوجه می‌شویم صرف، نحو، منطق، فقه، آموزه‌های مختلف قرآنی و حدیثی و ... چقدر می‌تواند قدرت شما را برای تغییر دیگران و تغییر جهان بالا ببرد؛ بزرگترین نگرانی من در نظام تعلیم و تربیت به ویژه در حوزه‌های علمیه این است که به دلیل روشن نشدن فضا و شناخت ناقص نسبت به پدیده‌ها، قدر این دانسته‌ها، دانش‌ها و آموزه‌ها را ندادیم.
من به شما خواهران و دختران عزیزم عرض می‌کنم که اولین و مهمترین مسئله خود را بر گسترش بینایی و بینش بگذاریم و تلاش کنیم که حقایق را ببینیم.
نکته دوم که بسیار اهمیت دارد این است که تلاش کنید در سال تحصیلی جدید با فضای آتش به اختیار شرایطی را ایجاد کنید که یک شرایط به شدت معنوی و اخلاقی باشد، قدرت مقاومت در برابر آفت‌ها و آسیب‌ها فقط و فقط از طریق عبادت خالص ایجاد می‌شود، خیلی افراد هستند خوب و با شتاب و با نشاط حرکت می‌کنند اما به دلیل اینکه در بندگی خالص نیستند و همه ابعاد زندگی‌شان رنگ خلوص پیدا نکرده است، این افراد در شرایط مختلف از قطار پیشرفت پایین می‌آیند و حتی گاهی به دره‌های سقوط می‌کنند.
بترسید از اینکه نتوانید و نتوانیم بندگی خود را خالص کنیم، قدرت تاثیرگذاری حضرت مریم از عبادت ایشان است و قرآن نیز عبادات ایشان را بسیار زیادی مورد توجه قرار داده است.
نکته سوم این است که شما در حوزه‌ها باید یاد بگیرید که خادمان نظام مقدس جمهوری اسلامی باشید، نظام جمهوری اسلامی بزرگترین نعمتی است که در اختیار داریم و ما داریم نسبت به نظام امتحان می شویم؛ امروز حفظ نظام از اوجب واجبات است؛ شبانه‌روز فکر کنید که چگونه می‌توان نظام را حفظ کرد و چگونه می‌شود دل مردم را پشت‌سر این نظام محکم کرد و کرسی‌های آزادی اندیشی را به این سمت‌ها بکشانید و در خصوص این مسئله گفت‌وگو کنید که چطور می‌توانیم در برابر هجمه‌های اقتصادی دشمن مردم و خودمان را استوار نگه‌داریم.
امروز یک طلبه در شرایط بد اقتصادی و یک فاصله طبقاتی که گاهی ایجاد می‌شود باید چگونه عمل کند و من از شما خواهش می‌کنم که نسبت به این مسائل تأمل کنید، فکر کنید که چگونه از خط ولایت فاصله نگیریم و قدرت پیدا کنید که خودتان تحلیل‌گر فرمایشات مقام معظم رهبری باشید و اگر نتوانید در این مقطع به یک فهم درست و مستقل برسید، همیشه مقلد خواهید بود؛ ما در حوزه‌های علمیه باید اجتهاد در فهم را پیدا کنیم.
امیدوارم که سال تحصیلی را با نشاط شروع کنید و بنده برای اینکه فضای برای کار و فعالیت شما بدون مانع و دغدغه باشد، اقدام خواهم کرد.
نظر شما